Street art is booming. Sinds oktober 2020 is er zelfs een museum dat volledig focust op deze kunstvorm: STRAAT, op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord. David Roos (Rotterdam, 1986) is curator en creatief directeur van dit grootste street art museum ter wereld. “We willen af van het taboe dat eromheen hangt.”Tekst: Bart-Jan Brouwer
Beeld: John van Helvert
Online redactie: Fleur de JongWat is jouw achtergrond?
“Mijn achtergrond heeft niets met kunst te maken: ik heb Geneeskunde gestudeerd, waarna ik doorging met de Master-opleiding International Health in Berlijn. Ik had al een voorliefde voor street art. Maar toen ik in Berlijn was, kwam het echt op me af. Ik zag de kunst gemaakt worden. Met mijn broertje deelde ik mijn passie via WhatsApp: ‘Moet je eens kijken wat ik nu weer heb gezien!’ Hij raadde mij aan om de foto’s die ik nam op Instagram te zetten, zodat meer mensen ze konden zien. Spelenderwijs werd ik beter in fotografie en handiger in social media. Ik kreeg steeds meer volgers, wat allerlei mogelijkheden creëerde: ik kwam in contact met kunstenaars, er ontstond een wederzijdse verstandshouding met mensen die ik helemaal niet kende. Na dat jaar Berlijn deed ik nog een Master in Rotterdam. In de weekenden ging ik op pad om de kunst op te zoeken. Geneeskunde is leuk en aardig, maar kunst grijpt me pas echt. De plek waar nu het museum is gevestigd – de voormalige Lasloods op de NDSM-werf, waar ooit scheepsonderdelen aan elkaar werden gelast – was vroeger onderdeel van de grootste vlooienmarkt van Europa, de IJ-Hallen. Een enorm pand, twee keer zo groot als de Turbinehal van het Tate Modern. Eigenaar Peter Hoogerwerf wilde de hal wat opfleuren met kunst. Met het netwerk dat ik had zag hij mij als geschikte persoon om hem daarbij te helpen en kunstenaars naar Amsterdam te halen. Wat begon met een paar doeken om de locatie op te vrolijken voor het publiek, groeide uit tot het idee om een museum te beginnen rondom street art. In december 2016 ben ik hier begonnen. Toen was er nog geen verlichting, geen verwarming, zaten er barsten in de ramen… Het was ijskoud, we zaten met het team om een gaskacheltje heen. Heel spannend.”
En, lukte het om kunstenaars naar Amsterdam te halen?
“STRAAT bestond nog niet, het was nog maar een concept. ‘We bouwen het grootste streetartmuseum ter wereld’, zei ik en liet de foto van de buitenkant van het gebouw zien met daarop het Anne Frank-portret Let me be myself van Eduardo Kobra en een panoramaview van de binnenkant, waar al een aantal werken hing. Vind je dat interessant? Daar kwam veel heen en weer mailen bij kijken voordat de tickets konden worden geboekt.”La Contemplación (2018) van de Peruaanse kunstenaar Entes als decor oor het portret van de creatief directeur.Kon jij daar wel van rondkomen?
“Ernaast had ik een baan in de farmaceutische sector, en later in de jeugdbescherming, om mijn huur te kunnen betalen. Ook was ik met een goede vriend een agency begonnen: we werden tussenpersoon tussen kunstenaars en opdrachtgevers die street art als kunst op de muren wilden – hotels, bedrijven, restaurants… En ik werd manager van kunstenaar DOES, die hier nu ook in het museum hangt. Het was mijn droom om fulltime in de street art te werken, maar voorlopig was ik voor mijn inkomsten afhankelijk van die andere werkzaamheden. Totdat Peter mij de kans bood om als curator en creatief directeur aan de slag te gaan. Zo ben ik aan het begin van de lente van 2020 fulltime voor het museum gaan werken. Er was al veel kunst gemaakt, een mooie samenstelling in een geweldig gebouw, alleen de organisatie stond nog onvoldoende. Gedurende het project waren er veel hick-ups geweest: een lekkend dak, onenigheid in vorige teams, onduidelijkheid over de uiteindelijke bestemming van de hal… Daardoor was het totaalplaatje wat uit beeld geraakt. Ik heb om te beginnen knopen doorgehakt, duidelijkheid gecreëerd, structuur aangebracht.”
Op 9 oktober 2020 ging het museum open met de tentoonstelling Citaat van de Straat: 150 kunstwerken van 140 artiesten uit 27 verschillende landen. Hoe is die selectie tot stand gekomen?
“Ik probeer een diversiteit in stijlen te laten zien, streef ernaar dat de verhoudingen kloppen tussen mannelijke en vrouwelijke kunstenaars – tijdens de opbouw van het museum was sprake van scheefgroei, meer mannen dan vrouwen, wat ik nu tracht recht te trekken – en liefst wil ik dat alle continenten vertegenwoordigd zijn. Momenteel mis ik nog Afrikaanse en in mindere mate Aziatische kunstenaars. En de nadruk ligt op meer op street art dan graffiti; ik span me hard in om de graffitikunstenaars meer platform te geven.”
Lees ook: ‘Simonis: De viskoning van Scheveningen’
Meer lezen van het interview met David Roos en erachter komen wat het verschil is tussen graffiti en street art? In het voorjaarsnummer van MASTERS wordt de herwonnen vrijheid gevierd na twee jaar corona. De waarde daarvan wordt onderstreept door de ontwikkelingen in het oosten van Europa, waar de vrijheid van een heel volk op het spel staat. We leven in een nieuwe realiteit, maar kunnen wel weer plannen maken, uit eten gaan, mensen ontmoeten. De wereld draait weer! Alleen: welke kant op? Tijd voor nieuwe bruggen, nieuwe initiatieven. Waartoe deze editie van MASTERS inspiratie biedt.
© 2024 MASTERS EXPO. All rights reserved.
