‘De ultieme high-end SUV’, ‘Sportieve luxe opnieuw gedefinieerd’… De nieuwe Range Rover wordt alom bewierookt. MASTERS wilde de auto zelf weleens ervaren en koos daarvoor als ‘oefenterrein’ het fraaie Texel, met als tussenstops enkele ambachtelijke bedrijven van gedreven eilandondernemers.
Het is vroeg in de ochtend, uurtje of zes. Code rood overheerst het nieuws: glijpartijen op het asfalt, ‘ga niet de weg op als het niet hoeft’. Maar de veerboot naar Texel wacht voor een road trip met de nieuwe Range Rover. Het dikste model uit die klasse: de P530 met een twin-turbo V8-benzinemotor. Sjaal om, handschoenen mee, let’s roll! Het wegdek oogt glad. Maar in deze vette bak (5,05 meter lang, 2,21 meter breed, 1,82 meter hoog) met zijn ook al forse formaat banden (23 inch) voel ik me meteen veilig, verheven boven het overige verkeer, bestand tegen storm, ijzel en sneeuw. Ik glijd over de weg, maar dan figuurlijk: zoevend, geluidloos, in een mobiele trance. Door Active Road Noise Cancellation worden de rijgeluiden met drie à vier decibel gedempt, wat overeenkomt met vier stappen terugdraaien van het volume van de audio-installatie in de auto. Zo zen! Er zijn auto’s die lekker zitten, maar de nieuwe Range Rover zet daarin een nieuwe standaard: het voelt meteen als thuis, als nooit meer willen uitstappen. Het comfort! Natuurlijk zijn de stoel- en stuurverwarming een welkome luxe in dit barre weer, maar ook de technische hoogstandjes dragen bij aan het zalige gevoel. Zo is de auto uitgerust met een handzaam koelkastje, head-up display, softclose-deuren, je kunt je mobieltje draadloos opladen en achterin hebben passagiers een 8-inch controller om hun omgeving te beheren (stoelen, klimaat, licht) en een eigen scherm voor media. Voorin is hét superieure speelgoed het Pivi Pro-infotainmentsysteem, dat weer een stap voorwaarts gaat ten opzichte van vorige systemen. Terwijl ik op de A7 richting Den Helder stuur, verken ik het 13,1-inch zwevende glazen touchscreen. Op de andere weghelft verbijten bestuurders zich in de eindeloosheid van hun file, ik geniet ondertussen van een hot stones-massage van de onderrug in een ambiance die wordt bepaald door Sunset Orange-interieurverlichting en de kraakheldere weergave door het Meridian Signature-geluidssysteem (1.600 watt) van het Spotify-nummer Drive Home van Steven Wilson. Drive home? Nog lange niet!
Om kwart over zeven kom ik bij het huis van fotograaf John van Helvert aan. Nogal krap, want om half acht vertrekt de veerboot. Met een druk op de knop open ik de achterbak, zodat John zijn apparatuur kan inladen. En dan snel weg, kriskras door de bebouwde kom. De navigatie geeft aan dat we om 07.29 uur aankomen. Erg krap. Bochten nemen we scherp als sprintschaatsers die voor goud gaan. De met vierwielbesturing uitgeruste auto heeft een draaicirkel als een MINI, omdat de achterwielen meesturen. Makkelijker kun je een bocht niet nemen. Een verkeerde afslag bij de ingang van de veerhaven repareren we door, offroad, over een fietspad en stoep weer op de juiste baan te komen. Om 07.27 rijden we de pont op. In de achteruitkijkspiegel zie ik dat de laadklep sluit. Oef, net op tijd! Als we even later uit de buik van de boot rijden, lijkt het alsof we in een ander land aankomen. Zonder files, zonder haast, zonder code rood. Ja, de hemel kleurt rood, door de langzaam opkomende zon. Wij sturen de Range Rover naar de vuurtoren van Texel en rijden hem daar de duinen in. Voor mul zand draait deze auto zijn handrem niet om: dankzij Terrain Response 2 heeft hij zelf door op wat voor ondergrond hij rijdt en past zich daarop aan. Een paar vroege wandelaars storen zich aan deze vreemde verschijning op hun route. Eén neemt zelfs een foto van het nummerbord. Maar het kan ook zijn dat hij zo onder de indruk is van dit mirakel in de duinen dat hij dit met zijn vrienden wil delen. Deze uitvoering valt niet alleen op door zijn bijzondere kleur, Sunset Satin Gold, maar ook door het reductive design. Overbodige lijnen en tierlantijnen zijn weggelaten, waardoor het exterieur heel strak en rustig oogt. De voorzijde is nog het meest in lijn met het voorgaande model, uitgezonderd de nieuwe juweelachtige ‘Pixel-LED’-koplampen. De achterzijde heeft echt een compleet andere look, met een zwarte balk waarin de achterlichten verwerkt zijn. Daarnaast springt de floating roof in het oog: de ramen zijn bijna gelijk met de D-stijlen en dorpels, waardoor het lijkt of het dak zweeft. En omdat het aan de achterkant enigszins overhangt, is het net of de auto is uitgerust met een subtiel sportieve dakvleugel. Het gaat hierbij natuurlijk niet alleen om esthetiek, maar ook om functionaliteit: deze constructie maakt dit model de meest aerodynamisch efficiënte luxe-SUV ter wereld.
Van de vuurtoren zetten we via de IJzeren Zeekaap aan de Waddendijk koers naar Oosterend, waar Texelse gin wordt gestookt. We zijn hier niet alleen voor duinen en mooie vergezichten, maar ook voor de lokale initiatieven van eilandondernemers. Brouwerij TX is vernoemd naar de benaming van Texelse boten. “Sinds wij TX als merk hebben, zien we steeds meer bedrijven in andere branches ook TX gebruiken”, lacht oprichter Kees Groenewoud. Hij is ooit gestart met het maken van wodka van aardappelschillen. Toen de gin-hype opkwam, is hij daarop gaan focussen. “We zijn al een jaar of zeven wereldberoemd op Texel met onze gin.” Helemaal de Ocean Age TX Gin is wereldberoemd. “Een aantal jongens uit Den Helder heeft als ideaal om ouderwets duurzaam, met zeilkracht, producten te vervoeren over de oceaan. Zij nemen een vat van ons mee als ze op en neer naar de Caraïben varen om daar koffie en rum te halen. Dat vat schudt op de golven en wordt blootgesteld aan een hogere temperatuur. Daardoor veroudert de gin sneller en krijg je eerder een gerijpte gin dan wanneer je die in een koude kelder laat rijpen.” Ook wordt hier bier gebrouwen. Toen in 2020 de Texelse Brouwerij, bekend van Texels Skuumkoppe, werd overgenomen door Heineken, was een aantal lokale ondernemers wel een beetje klaar met dat groot, groter, grootst. “Ze hebben ons toen gevraagd om weer een lokaal bier te maken. Toevallig kwamen we een brouwmeester tegen die hier op het eiland woont en er zin in had. We zijn bier gaan brouwen voor een van de grootste horecaondernemingen op het eiland, Paal 17. Eerst donker blond, toen een aantal andere varianten, waaronder ’s werelds eerste Steambock. Inmiddels vindt ons bier aftrek over het hele eiland. Vooral onze barrel aged bieren zijn heel erg gewild bij bierliefhebbers. Het zijn net een soort vogelaars: zo gauw we een nieuw bier op onze site zetten, duiken ze erop. Soms vind je onze bieren op Marktplaats voor de drie-, viervoudige prijs. Hier, neem een flesje mee.” Wij krijgen een TX Tawny Porter in de hand gedrukt, gebrouwen met licht gebrande moutsoorten en gerijpt op oude portvaten.
We vervolgen onze weg naar de haven van Oudeschild, waar TX goed is vertegenwoordigd – op de achterkant van de schepen dan. We stoppen langs de kade. Handig: als je de auto uitzet, zakt hij naar de instapstand zodat je makkelijk kunt uitstappen. Ook handig: de elektrische achterklep bestaat uit twee delen, waarvan je het onderste kunt gebruiken als zitgedeelte, bijvoorbeeld om over de haven uit te kijken. Eventueel kun je daar leren stoeltjes voor bijkopen, waar je lekker tegenaan kunt leunen. Je kunt zelfs voor verlichting en speakers aan de binnenkant van de achterklep opteren. Achterbakparty! We rijden weer verder, passeren het fraaie maritiem museum Kaap Skil en even verderop Fort De Schans. Dit werd in 1574 gebouwd in opdracht van Willem van Oranje om schepen te kunnen controleren, die het Marsdiep in voeren. Vandaag is er geen controle: wij schuiven het hek open en rijden met de bluf van stadse mensen het fort in, dat in de Gouden Eeuw ook werd gebruikt als gevangenis en rechtbank voor muiterij op de schepen. John muit ook en dwingt af dat hij een stukje achter het stuur mag. Wat ik nog niet heb gedaan, doet hij wel: het gaspedaal dóór de bodem heen trappen. De twin-turbo V8-benzinemotor, goed voor 530 pk en een maximum koppel van 750 Nm, lanceert de Rover bijkans. We worden in het zachte leer gedrukt, bomenrijen schieten aan ons voorbij. Fast & furious: wij zijn de snelste op de Wadden. Gas wordt teruggenomen wanneer we het oude land van Texel naderen, een glooiende strook van oost naar west waarvan de geschiedenis nog veel verder teruggaat dan Willem van Oranje. Deze stuwwal is tot stand gekomen door kruiend ijs in de voorlaatste ijstijd, 140.000 jaar geleden. Dit is niet alleen het oudste gedeelte van Texel, maar met vijftien meter boven zeeniveau ook het hoogste. De Hoge Berg, zoals het gebied heet, is een icoonlandschap dat in de tweede helft van de zestiende eeuw door schapenboeren werd ingericht met kleine tuinwalletjes van plaggen, die het ene land van het andere scheiden. Typisch Texel. Net als de schapenboeten, kleine schuurtjes met een opvallende bouw en de kont in de wind. En net als de kolken: poelen met zoet regenwater dat niet wegzakt doordat de ondergrond uit keileem bestaat. In dit oer-Texelse gebied vind je veel lokale producten, variërend van zoete aardappelen en rozebotteljam tot eieren en handgevilte wolproducten. En schapenkaas en lamsvlees van schapenbedrijf De Waddel.
© 2024 MASTERS EXPO. All rights reserved.
