Als advocaat-partner bij Blenheim advocaten heeft Arjen Paardekooper gedurende de afgelopen vijftien jaar meer dan driehonderd overnames begeleid. In zijn kantoor aan het IJ geeft de specialist in ondernemingsrecht een boeiend inkijkje in zijn werkzaamheden. “We hebben meegewerkt aan de Aramco-transactie, waar een bedrag van 74 miljard mee gemoeid was. Maar ook de snackbar om de hoek verkopen we.”
Als advocaat-partner bij Blenheim advocaten heeft Arjen Paardekooper gedurende de afgelopen vijftien jaar meer dan driehonderd overnames begeleid. In zijn kantoor aan het IJ geeft de specialist in ondernemingsrecht een boeiend inkijkje in zijn werkzaamheden. “We hebben meegewerkt aan de Aramco-transactie, waar een bedrag van 74 miljard mee gemoeid was. Maar ook de snackbar om de hoek verkopen we.”
Tekst: Bart-Jan Brouwer
Beeld: John van Helvert
Waarom koos jij voor de advocatuur?
“Als kind van twaalf zag ik een televisieserie waarin een klassieke Engelse advocaat, compleet met witte pruik op, in de rechtszaal optrad. Toen wist ik: dat wil ik ook! In 1996 ben ik begonnen en jarenlang was mijn specialiteit het ontruimen van kraakpanden. Dat kon ik doen tot het moment dat ik getrouwd was en kinderen kreeg. Ik werd zo bedreigd dat ik een ander vak moest kiezen. De links-extremistische actiegroep RaRa zat achter me aan: ik werd achtervolgd, opgewacht bij mijn huis, de ramen werden met verfbommen ingegooid. Toen ben ik advocaat van beurshandelaren geworden, market makers, de echt grote jongens in deze markt. Dat heb ik een aantal jaar gedaan totdat in 2008 de schermenhandel het overnam van de vloerhandel. Dat was ook de tijd dat de verkoop van ons familiebedrijf speelde, een boekdrukkerij en -binderij. Ik heb nooit de intentie gehad dat voort te zetten, want – zoals mijn vader zei – het was een sunset business. Vanaf de zijlijn keek ik mee hoe dat ging. Ik vond dat zo interessant dat ik binnen ons kantoor steeds vaker de overnames naar me toe trok.”
Wiens belangen behartig jij in die functie?
“Ik treed alleen maar op voor verkopers, nooit voor investeringsmaatschappijen. Omdat ik in het investment committee en de raad van toezicht van de investeringsmaatschappijen zit, weet ik hoe ze van binnenuit denken – ik ben hun luis in de pels. Omdat ik een corporate finance-achtergrond heb, kan ik als advocaat heel goed meekijken naar de commerciële kant van de transactie. Prijsbepalingen en marktwaarderingen, dat is voor mij gesneden koek. Ik heb zelf vier exits gedaan: de verkoop van vier bedrijven die ik met partners heb opgericht. Daaronder, in 2016, online broker Zecco, dat na een fusie met TradeKing voor 280 miljoen aan First Ally is verkocht. Er zaten heel veel investeerders in, dus denk nu niet dat hier een vermogend man tegenover je zit.”
Leg eens uit wat precies jouw taak is als advocaat in het ondernemingsrecht.
“Mijn taak is het om een vertaalslag te maken naar de ondernemer. Ik ben eigenlijk een tolk en risicomanager, niets anders. Als je dit doet, is dat het risico. Waar hangt de risicoacceptatie vanaf? Van de prijs. Ik kocht ooit een tweedehands BMW bij een dealer. Met garantie kostte hij 80.000 euro, zonder garantie 10.000 euro minder. Zo werkt het ook met bedrijven. Bij het hoogste bod uit de markt moet je bereid zijn meer risico’s te accepteren. Ik heb nu meer dan driehonderd transacties gedaan, doe er gemiddeld tussen de twintig en dertig op jaarbasis.”
Van wat voor zaken raak je opgewonden?
“Van transacties die in eerste instantie mislukken. Dan moet ik opnieuw de boer op, opnieuw onderhandelen. De verkoop van het bedrijf IENS, de eetwebsite van Iens Boswijk, aan TripAdvisor was Champions League advocatuur en deal making. Aan de andere kant van de tafel zat een dealteam dat alleen maar bestond uit professionals die van Harvard en Stanford afkomstig waren en een achtergrond hadden bij de grootste zakenbanken, advocatenkantoren en accountancy firms. Wat het extra spannend maakte, was dat er veertien verkopende aandeelhouders waren. Aan de ene kant manage je de verkoop aan een extreem professionele koper, aan de andere kant heb je ook nog te maken met de onderlinge relaties tussen de aandeelhouders. En ik vind dat een transactie altijd moet eindigen in een feestje. Het moet zijn voor iedereen een feestje, zowel voor de verkoper als de koper. Er mag geen gezeik zijn. Op de driehonderd transacties heb ik twee keer een discussie gehad over de garanties, waarvan er één is geëindigd in de rechtszaal – en gewonnen. Op die enkele uitzondering na is er nooit gedoe. Dat lukt je alleen maar door vooraf heel goed te luisteren, zelf je klant heel goed te onderzoeken, zelf de risico’s in kaart te brengen, en open en eerlijk te zijn naar de koper toe. Dat vraagt het Nederlandse systeem ook. Als je een transactie doet naar Engels recht, dan mag je erop los liegen: er zijn relatief weinig sancties aan verbonden. In Nederland is het dodelijk als je niet de waarheid spreekt.”
Ga jij op zoek naar kopers of dienen die zich aan?
“Ik ga ernaar op zoek, we hunten op kopers. Daar is mijn andere bedrijf Hunt Corporate Finance uit voortgekomen. Dat is gewoon een extra service, een add-on. Verkopers vinden het nu eenmaal fijn om één aanspreekpunt te hebben. In Nederland is dat heel bijzonder, maar in landen als Duitsland en Engeland is dat al jaren het geval. Daar is geen advocatenkantoor dat niet een eigen deal makers-afdeling heeft.”
Wat zijn, naast IENS, andere topovernames die jij hebt gedaan?
“Een transactie die voor slechts één euro de boeken is ingegaan, maar waarbij ik voor driehonderd man werkgelegenheid heb veiliggesteld én de familie-eer heb gered. En ik heb een keer een payrollbedrijf verkocht na een zo meesterlijke onderhandeling dat de klant ons trakteerde op het grootste feest dat ik ooit heb meegemaakt, met de duurste wijnen die ik in mijn leven heb gedronken. Daarnaast werd onze rekening verdubbeld en kreeg iedereen een prachtig horloge. Het mijne heb ik verloot in mijn team, want die hebben het werk gedaan.”
Jij bekleedt allerlei functies, zo valt te lezen op de website van Blenheim. Meest opvallende: als vrijwilliger rijd jij met enige regelmaat als chauffeur op de buurtbus in jouw woonplaats Laren. Vertel.
“Iedere derde dinsdag van de maand. Dat is mijn Prinsjesdag. De Brinkbus rijdt gratis ouderen en minder mobiele bewoners van Laren naar de osteopaat, de huisarts, het ziekenhuis in Blaricum… Vaste klant is een blinde man met wie ik altijd naar de AH ga. Op die derde dinsdag van de maand staat mijn telefoon uit, ben ik niet bereikbaar. Hoe druk ik ook ben. Iedere keer zeg ik weer tegen mijn vrouw: ‘Ik heb hier helemaal geen tijd voor.’ Dan zegt zij: ‘Nee, maar als je thuiskomt, ben je gelukkiger dan ooit.’ Zij ziet aan mij dat ik het gelukkigste word als ik niet-commercieel werk doe, wat heel raar klinkt voor zo’n commerciële jongen.”
Je had ook een ander baantje kunnen doen. Heb je iets speciaals met de hulpbehoevende medemens?
“Vroeger heb ik bij de Zusters van Moeder Theresa gekookt voor de daklozen in Amsterdam. Ik ben een heel begenadigd kok, dus ik sta graag achter het fornuis. En houd er zelfs een foodblog op na. Een vriend vroeg mij ooit: ‘Wat doe jij voor de maatschappij zonder dat er een geldelijke beloning tegenover staat?’ In ons advocatenkantoor doen wij geen toevoegingszaken, geen pro deo. Daar tegenover staat dat iedere advocaat van ons 10 procent van zijn tijd aan het goede doel mag besteden. Bewust raken wij het budget over de sociale advocatuur niet aan, maar we dóén het wel. Maar ik vind ook dat je lokaal iets mag betekenen. Mijn kinderen voed ik op met de mededeling dat zij iedere dag iets onbaatzuchtigs voor een ander moeten doen. ’s Avonds wil ik weleens weten wat ze voor de ander gedaan hebben, bijvoorbeeld de groene bak van de buurman aan de straat gezet of een pad aangeharkt. Die vraag stelden ze mij ook een keer: ‘Wat heb jij eigenlijk gedaan?’ Lokaal kon ik best nog wel wat betekenen. Toen ik zag dat de Brinkbus chauffeurs zocht, stapte ik in. Er zijn zo veel eenzame mensen! Vaak neem ik een bloemetje voor ze mee en bel ik van tevoren de bloemist. Die vraagt meteen: ‘O, is het weer zover, de derde dinsdag van de maand?’”
MASTERS MAGAZINE #55
Benieuwd naar de rest van het interview? De magische najaarseditie van MASTERS Magazine is vanaf nu verkrijgbaar. Artificiële intelligentie is nu al niet meer weg te denken uit ons leven. Maar, is deze ontwikkeling iets om te vieren of te vrezen? Nemen Terminators de boel over of maken vriendelijke robots ons aardse bestaan nog gerieflijker? In deze editie wordt AI onder de loep genomen. Volgens filosoof Rowan Williams is het belangrijk om te onthouden dat AI, wat het ook doet, altijd imiteert. En dat wij ons als mens onderscheiden door vindingrijkheid. Een mooi voorbeeld is vastgoedondernemer André Snippe, die in Hoofddorp een hypermoderne stadswijk laat verrijzen. Of nautisch ontwerper Jurjen Eerkens, die met zijn Hytender een baanbrekende boot heeft ontwikkeld die vooroploopt in de verduurzaming van de jachtindustrie. Deze en meer vindingrijke ondernemers sieren de pagina’s van deze editie. Waarin ook wordt vooruitgekeken naar MASTERS EXPO | The MAGICAL Edition, onze exclusieve zakenbeurs óók ontsproten uit vindingrijkheid.
