Sebastiaan Sanders, directeur en eigenaar van interieurbedrijf Leolux, staat aan het roer van het familiebedrijf. Met 350 werknemers die hart voor de zaak hebben en weten wat “Italiaanse” klasse is, ademen de meubels sophistication. Leolux bestaat al sinds 1934 en werd opgericht door Sebastiaans opa. Elk meubelstuk wordt op bestelling geproduceerd en verkocht via een wereldwijd netwerk van Leolux dealers. MASTERS gaat in gesprek met Sanders: wie zette zijn carrière in elkaar?Tekst: Mical Joseph
Beeld: Leolux
“Mijn ouders leerden mij de waarde van geld kennen en vonden het belangrijk dat we vroeg begonnen met bijbanen. Daarom plukte ik champignons in Venlo bij ons in de buurt. Het gebeurde soms dat ik in de avonduren met vrienden in de kroeg stond, maar ’s ochtends vroeg stond ik dan weer rond 6 uur in mijn kloffie tussen de paardenmest champignons te plukken.
Ik was er eigenlijk al vrij vroeg zeker van dat ik ook in het familiebedrijf wilde werken. Mijn opa zat in het bedrijf en mijn vader ook, dus het leek mij een logische stap. Tóch had ik tijdens mijn middelbareschooltijd een aantal opties opengehouden, naast de ‘familie-optie’, begon ik met de studies Economie en Rechten. Uiteindelijk bleek ik het meest geschikt voor de strategische richting en koos ik voor Bain & Company. Ik gaf veel advies aan grote bedrijven zoals Heineken en Philips.”
“Op 32-jarige leeftijd begon ik bij Leolux. Het voelde letterlijk als thuiskomen toen ik in het familiebedrijf terecht kwam. Ik merkte namelijk dat die warme sfeer die ik thuis ervoer, ook voelde in de bedrijfscultuur. Dat was uiteraard meegenomen door mijn opa en vader.”
“Mijn opa nam een klein bestaand stoffeerbedrijf over na de Tweede Wereldoorlog. Dat werd mogelijk gemaakt met de laatste centjes van het spaargeld van de familie. Na de oorlog kreeg zijn moeder (mijn overgrootmoeder) een vergoeding voor het kapot bombarderen van hun huis. Ze gebruikten het geld niet om het huis op te bouwen, maar om het bedrijf op te bouwen. Het was écht een generatie die hard werkte om iets mooiers op te bouwen op de puinhoop die was achtergelaten. Mijn opa had een visie: hij wilde modern design maken zoals de Italianen toentertijd al deden. En dat is hem gelukt.”
“Ik merkte dat ik eigenlijk toch best veel van mijn opa en vader heb overgenomen. Vanaf het begin is het devies: als bedrijf zelf een merk willen zijn en écht iets toevoegen aan de markt is erg belangrijk voor Leolux. Ik heb de passie en ondernemerseigenwijsheid overgenomen. Hiermee bedoel ik dat als er tegenslag is, ik mijn hoofd niet laat hangen, maar juist het onderste uit de kan haal. Dit gegeven zit erg in de familiecultuur en daar ben ik trots op!”
“Eén van de partners van het bedrijf waar ik vóór Leolux werkte, de Amerikaanse Chris Zook, leerde mij enorm veel. Chris was strategisch super goed, hij zag de essentie van het probleem en legde daarna stapsgewijs uit hoe je uit dat probleem kon komen. Deze mentor leerde mij focussen en zijn wijze woorden heb ik in mijn verdere carrière meegenomen.
Bij Leolux ben ik eigenlijk het diepe ingegooid, omdat de externe directeur voor mij eerder wegging dan verwacht en mij niet de kneepjes van het vak leerde. Ik vond veel uit met het team waarmee ik werkte en in feite zijn deze mensen ook stuk voor stuk kruiwagens voor mij geweest. De combinatie van deze werknemers bracht mij verder.”
“Rust bewaren en helderheid creëren voor m’n team zijn belangrijke aspecten die ik vooral gedurende de coronaperiode heb geleerd. Als zaken onvoorspelbaar worden, begint een moeilijke tijd. In mijn functie is het belangrijk om bij te sturen waar nodig, zodat alles alsnog in goede banen wordt geleid.”
“Wat ik mooi vind is dat we als bedrijf zelf design maken dat nog nergens te zien is. Dus from scratch dingen bedenken en ontwerpen. Ook waardeer ik het enthousiasme wat mensen hebben voor ons merk en product. De medewerkers die hier werken creëren een groot samenhorigheidsgevoel en tonen loyaliteit. Sommige zijn aan het handje van hun vader binnengekomen en vertrekken 48 jaar later om met pensioen te gaan. De werknemers maakten dus eerst mijn opa mee, daarna mijn vader en nu mij. Dat is bijzonder.
Mijn opa overleed toen ik 12 jaar was, dus ik heb hem nooit als werkende man gekend, maar tóch krijg ik door de anekdotes van de werknemers die hem wel werkend gekend hebben, zo’n goed beeld van hem. Alsof ik mijn opa wél heb meegemaakt.”
“Toen ik net begon met mijn eerste baan pushte ik mijzelf heel erg om doelen te halen en wilde ik per se alles zelf doen. Als iets niet lukte, kon ik daar echt gefrustreerd van zijn. Mijn leidinggevende gaf mij daarna écht op mijn kop en zei: ‘Waarom vraag je dat dan niet gewoon aan mij of één van de anderen?’ Gedurende de jaren leerde ik om te vragen om hulp. Ik zette mijn misplaatste trots opzij. Hulpvragen is key.”
“Je hoeft niet alles alleen te doen en zorg dat je je netwerk goed gebruikt, in positieve zin.”
“Dat hoop ik wel! Ik stimuleer jonge talenten en geef hen ook de ruimte om van alles te leren. Als het dan soms ‘mis’ gaat, pak ik de volledige verantwoordelijkheid. Ook deze mensen moeten vallen en opstaan.”
© 2024 MASTERS EXPO. All rights reserved.
