Je bent nu anderhalf jaar met pensioen, maar is dat echt zo?
“Ik heb me altijd voorgenomen dat als ik stop, ik ook echt stop. Tien jaar geleden besloot ik al om als trainer niet meer dagelijks op het veld te staan. Alleen nog als bondscoach, met als reden dat ik mijn kleinkinderen wilde zien opgroeien. Ik ben ongelooflijk blij dat ik dat gedaan heb. Zowel de tenniscarrière van mijn kleindochter als mijn voetballende kleinzonen en zoveel meer: het is het meer dan waard geweest.”
Maar doe je helemaal niets meer? Ook geen adviseurschap of zo?
“Ik zit bij MVV nog in een stuurgroep voor de jeugdacademie en ben als ambassadeur verbonden aan het Jeugdfonds Sport. Dat is het. Als ze me ergens zouden vragen om te adviseren en het lijkt me interessant, dan ga ik misschien in gesprek. Maar ik ga geen trainer meer zijn. Daar heb ik echt afstand van genomen.”
Je hebt alles in de voetballerij doorlopen. Van amateurclub tot Oranje en van jeugdtrainer tot bondscoach. Is er nog een stip aan de horizon?
“Zo heb ik er nooit naar gekeken. Veel is me gewoon overkomen. Na mijn spelerscarrière ben ik zelfs een sportzaak begonnen om dat te combineren met het trainen op een lager niveau. Om zo toch maar in het voetbal actief te blijven. Dat heb ik bijna twintig jaar gedaan. Tot ik door mijn oude club AZ werd gebeld om trainer te worden. Wel zeiden ze eerlijk dat Willem van Hanegem eerste keus was. Als die het niet zou doen, dan wilden ze met mij in zee.
Willem heeft het uiteindelijk gedaan, toch was dat voor mij wel een belangrijk signaal. Het punt was dat ik niet kon en kan lobbyen. Ik ging nooit ergens kijken. Alleen bij MVV, omdat daar veel vrienden en oud-spelers kwamen. Toen kwam AZ en daarna vrij snel Fortuna en MVV. Fortuna was daadkrachtiger. Het is gelopen zoals het gelopen is.”
“Ik heb nooit de ambitie gehad om via Feyenoord naar Borussia Dortmund te gaan en dan naar Real Madrid. Het was eigenlijk heel simpel. Wat op mijn pad kwam moest me bevallen, maar het liefst wel op een zo hoog mogelijk niveau met kwalitatief goede spelers. Zo heb ik er altijd in gestaan. Ook na het WK in 2010.
Veel mensen adviseerden me om bij het Nederlands elftal te stoppen. Volgens hen was de tijd rijp voor Real Madrid of zo’n soort club. Alleen had ik op dat moment dat gevoel helemaal niet en vond ik het nog veel te leuk. Misschien onverstandig, maar ik heb er nooit spijt van gehad. Echt niet. Ik ben blij dat ik Fortuna heb getraind en zeker Feyenoord. Daarna Borussia Dortmund, waar ik nog steeds kom. Een geweldige club, met een geweldig stadion en geweldig publiek. En natuurlijk het Nederlands elftal. Allemaal topmomenten, allemaal gekomen zoals het kwam.”
Daarna nooit de behoefte gehad om technisch directeur te worden of een andere functie in het topvoetbal?
“Het is me weleens gevraagd, maar ik ben niet in de wieg gelegd voor een kantoorbaan. Ik sta veel liever op het veld om met spelers te werken. Nu kan dat niet meer, maar er is nog steeds geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om technisch directeur te worden. Maar adviseren of ergens helpen, daar sta ik wel open voor. Maar dat is het dan ook.”
Terugkijkend op je carrière, welk proces was het meest complex? Van speler naar trainer of trainer naar coach?
“Van speler naar trainer. Als linksbuiten wilde ik alleen maar de bal hebben. Lekker pingelen, goals maken en assists geven. Toen ik ouder werd, kwam ik op het middenveld te staan en zag hoe veel om me heen misging. Dus ging ik automatisch meer coachen. Weer later stond ik in de laatste linie als libero en weet ik nog dat Johan Cruijff me bij Ajax wilde hebben. Ik was al dertig en Ronald Koeman had Ajax voor PSV verruild.
Meer lezen van het interview met Bert van Marwijk? De magische najaarseditie van MASTERS Magazine is vanaf nu verkrijgbaar. Artificiële intelligentie is nu al niet meer weg te denken uit ons leven. Maar, is deze ontwikkeling iets om te vieren of te vrezen? Nemen Terminators de boel over of maken vriendelijke robots ons aardse bestaan nog gerieflijker?
