Search
Close this search box.
Search
Close this search box.

JORIS GRAAF, ABSTRACT KUNSTENAAR

In MASTERS GALLERY worden wekelijks art works van prominente kunstenaars uitgelicht. Autodidact beeldend kunstenaar Joris Graaf creëert in zijn digitale fotokunst spanning, door een synthese van tegenstellingen te vormen: ruis en melodie, orde en chaos, groei en verval.Online redactie: Larissa Schaule Jullens
Beeld: Joris Graaf

Nostalgie Nr. 22

“Ik heb altijd sterk de behoefte gevoeld om te creëren, maar ik ben pas heel laat begonnen met het daadwerkelijk maken van kunst. Tot een paar jaar geleden werkte ik nog als geoloog. Wanneer mensen voor de eerste keer mijn kunstwerken zien, denken ze vaak dat het schilderijen zijn, maar het zijn digitale fotografische werken. Toen ik zo’n vijf jaar geleden begon met fotograferen, merkte ik al gauw dat ik de neiging kreeg om abstracte beelden te maken. Het waren toen nog echt abstracte foto’s. Later begon ik mijn werk op Instagram te publiceren en daar ontdekte ik de wereld van de hedendaagse abstracte schilderkunst en dat had een enorme invloed op mijn eigen fotografische werk. Door middel van dubbele belichtingstechnieken en digitale bewerking ontwikkelde ik een methode om werk te creëren dat geïnspireerd was op de schilderijen die ik online  ontdekte, maar waar geen penseel aan te pas kwam. Het werk sloeg aan en ik werd door het tijdschrift GUP geselecteerd voor New Dutch Photography Talent 2019 en Fresh Eyes 2019. Mijn werk is dus fotografisch van aard omdat ik een camera gebruik om de bronbeelden te creëren, maar het digitaal nabewerken van deze beelden is net zo belangrijk als het fotograferen zelf. Ik ben dus ook geen fotograaf. Ik noem mezelf liever een abstract kunstenaar.”

The Intensity of Emotion

“Mijn werken hebben zelden een maatschappelijke of politieke lading. Ik ben veel meer bezig met het creëren van sfeer en het oproepen van emoties. Mijn langstlopende serie heet niet voor niks Nostalgie. Kunst gaat voor mij om gevoel. Ik ben gedreven door mijn eigen emoties en intuïtie. Behalve door mijn eigen ‘interne wereld’, laat ik me ook sterk inspireren door muziek. Ik vind dat zelf de krachtigste kunstvorm die er is. Er is geen enkele andere kunstvorm die bij mij zulke sterke gevoelens weet op te wekken. Dat is misschien ook de reden dat veel van mijn afbeeldingen vierkant zijn, zoals platenhoezen. Ik word nu ook weleens door muzikanten gevraagd om werken te leveren voor hun cover artwork. Of ik hoor dat er muzikanten zijn die zich door mijn afbeeldingen laten inspireren.  Dat vind ik fantastisch. Dat is iets, waar ik enorm trots op ben. Na een periode waarin ik met veel donkere tinten werkte, ging ik steeds vaker felle kleuren en hoge contrasten toepassen in mijn werken. Ik wilde de emoties zo intens mogelijk maken. Dit werk is hier heel duidelijk een voorbeeld van.”

The Chrysalis

“Er zijn momenten dat ik twijfel aan mijn werkwijze en dat ik mijn digitale fotografische werken niet ‘echt’ genoeg vind omdat ze niet met de hand zijn gemaakt, zoals een schilderij. Maar, op andere momenten, denk ik dat wat ik doe juist origineel en vernieuwend is. Ik maak wel eens de vergelijking met elektronische muziek: waar schilders hun kunstwerken maken met behulp van ‘klassieke instrumenten’, probeer ik vergelijkbare beelden te creëren met digitale middelen. In de elektronische muziek wordt vaak gebruik gemaakt van zogenaamde samplers, om geluiden uit de wereld om ons heen op te nemen die vervolgens worden gemanipuleerd en verwerkt tot muzikale composities. Ik doe eigenlijk iets vergelijkbaars met beeldende kunst: ik gebruik mijn camera om stukjes van de werkelijkheid vast te leggen, maar deze vervorm ik vervolgens om nieuwe visuele composities te maken. Toch begon ik eind 2020 te experimenteren met methoden om meer met mijn handen te werken. Ik begon afdrukken van mijn eigen werk in stukken te snijden die ik vervolgens met de hand rangschikte tot nieuwe composities. Deze fotografeerde en bewerkte ik dan weer om de kleuren net iets anders te krijgen. The Chrysalis is hier een voorbeeld van en de titel (verpopping van insecten) verwijst naar het feit dat dit misschien een tussenvorm betreft op weg naar collage, het daadwerkelijk opplakken van de papiersnippers met behulp van lijm om unieke kunstwerken te maken.”