Het familiebedrijf EuroParcs

Familiebedrijven vormen de hoeksteen van de economie. Ze laten van ouder op kind de ontwikkeling vanuit het verleden zien. Tegelijkertijd kijken ze, als bedrijven van de lange adem, ver vooruit. In deze serie portretteert MASTERS familiebedrijven met een verhaal. Deze aflevering focust op EuroParcs, dat zich door de jaren heeft ontwikkeld van de handel in caravans tot het ontwikkelen en beheren van vakantieparken. MASTERS bezoekt de vierde generatie op het hoofdkantoor in Hoenderloo: de broers Wim (1984) en Wouter (1991). “We zijn ingestapt toen we geboren zijn.”

Het familiebedrijf kent zijn oorsprong in de jaren zestig. Waar begon het mee?

Wim: “Mijn overgrootvader is begonnen met de verkoop van simpele caravans, om gebruikt te worden bijvoorbeeld voor vakanties op de Veluwe. Mijn opa zette de handel voort en mijn vader was de eerste die daarnaast ook chalets, zeg maar luxe stacaravans, begon te bouwen voor de verkoop. Dat deed hij in Otterlo, op de plek waar wij nu park De Wije Werelt hebben.”

Waar beginnen jullie herinneringen aan het bedrijf?

Wim: “Als kleine jochies waren we met de feestdagen en in de vakanties altijd op het caravanbedrijf in Otterlo te vinden, waar we speelden en ravotten maar ook hielpen met telefoon opnemen, grasmaaien, ijsjes verkopen en het rondleiden van klanten. Zo zijn we van jongs af in het bedrijf gegroeid.”

Hebben jullie nooit vanuit de familie druk gevoeld om Wim Vos sr. op te volgen?

Wouter: “Nee, dat ging vanzelf, heel vloeiend.” Wim: “We zijn ingestapt toen we geboren zijn.”

Wouter: “Behalve dat we in de recreatie zijn opgegroeid, zijn we ook grootgebracht met paarden. Wim en ik hebben allebei een carrière gehad in de paardenspringsport en zijn meerdere keren Nederlands en Europees kampioen geweest. Jeroen Dubbeldam en Gerco Schröder waren onze voorbeelden. Vanaf onze jeugd waren we met de paardensport bezig. Dat heeft ons een bepaalde discipline meegegeven: keihard werken en trainen om het maximale eruit te halen, maar daarnaast ook omgaan met tegenslagen. Daar hebben we nu ook profijt van in het bedrijfsleven. We gaan altijd voor de medailles, willen winnen. Ook in ondernemen: je stelt een doel en wilt dat bereiken. Je kunt het niet half doen, je moet er vol voor gaan. Onze kinderen krijgen het op hun beurt ook mee: zij zitten nu in de paardensport.” Wim: “Mijn jongste van negen is al twee keer Nederlands kampioen geworden.”
Wouter: “Wij zijn tot ons eenentwintigste doorgegaan. We hebben altijd geweten dat we toen zouden stoppen en het stokje van onze vader zouden overnemen.”
Wim: “Dat is nooit een discussie geweest. Ik merk het ook aan mijn kinderen; die zeggen: ‘Pap, ik wil later ook op de camping werken.’ Dat begint nu al.”
Wouter: “De dag na mijn laatste concours zat ik ’s ochtends met mijn vader aan de koffie: ‘Pa, het is klaar.’”

Waar ging het vroeger aan de keukentafel over?

Wim: “Over paarden en geld verdienen.”
Wouter: “Dat is nu niet anders, haha.”
Wim: “Na dit interview ga ik met mijn oudste van twaalf naar het Nederlands kampioenschap tot veertien, waaraan zij meedoet. Net als mijn vader vroeger met ons ben ik zo’n twee dagen per week op pad om de kinderen naar trainingen en wedstrijden te brengen.”

Wat hebben jullie van jullie vader geleerd?

Wouter: “Hij zei altijd: ‘Problemen bestaan niet, alleen oplossingen.’ En waar hij echt koning in was: hij zorgde ervoor dat iedereen onvoorwaardelijk voor hem ging. Mensen wilden zich altijd bewijzen voor hem. Hij benaderde zijn medewerkers gewoon heel goed. Als hij iemand ergens op aansprak, zei hij eerst altijd wat die persoon wél goed deed. Hij komt hier nog regelmatig een bakkie koffie doen, blijft betrokken, maar de zaken laat hij aan ons over.”

Wat doen jullie anders dan jullie vader?

Wim: “Door de jaren hebben we meer overgelaten aan de mensen om ons heen. Dat kon ook niet anders, omdat het bedrijf heel hard gegroeid is. Toen we in 2003 EuroParcs oprichtten, deden we alles met tien man. In zo’n klein team kun je heel veel zelf doen. Nu moeten we veel meer loslaten en het overlaten aan de specialisten in de organisatie en de mensen op locatie.”

Jullie hebben de stap gemaakt naar vakantieparken.

Wim: “Sinds 2000 hadden we landgoed Ruighenrode in Lochem al. Daar kon je kamperen met tenten en caravans. Mijn vader is daar begonnen met de bouw van bungalows en Finse huizen rondom het water. Toen ik het bedrijf instapte, zijn we daar begonnen met de verhuur van de eerste objecten. Dat was volledig nieuw. Daar hoorde een andere organisatie bij. We kozen voor de naam EuroParcs, omdat we toen al wisten dat we ooit zouden uitbreiden buiten de grenzen.”

Hoe is die groei tot stand gekomen?

Wim: “In Limburg kon ik een stuk of dertig, veertig stacaravans kopen. Ik erheen. Het bleek dat de camping daar niet alleen leeg moest, maar ook te koop kwam te staan. Ik mijn vader bellen. Die vond Limburg veel te ver weg. ‘Weet je wel niet hoe ver dat rijden is?’, vroeg hij. ‘Ja dat weet ik, want ik ben er nu. Je moet echt hiernaartoe komen.’ Het betrof een locatie op de Brunssumerheide. Je hebt nog nooit zo’n bende gezien: half afgebrande caravans, rotzooi… De wethouder wilde daar een mooi park hebben. Wij wonnen de aanbesteding, wat resulteerde in ons eerste uitbreidingspark. Al snel volgde het volgende park in Susteren, ook in Limburg. Eerst ben ik een jaar elke dag op en neer gereden. Uiteindelijk ben ik daar vijf jaar gaan wonen met mijn vrouw, om het park op te bouwen. Ik deed alle werkzaamheden buiten, mijn vrouw deed alles binnen: receptie, marketing, website…”
Wouter: “Destijds hadden we nog ieder jaar de vakantiebrochure die naar vijf- à zesduizend adressen werd gestuurd. Wij waren toen heel erg commercieel en schreeuwerig: kortingsacties, knallende foto’s, kinderen met ijsjes… Terwijl de marketingafdeling al meer de nadruk wilde leggen op natuur en beleving. Waarschijnlijk hebben ze achteraf gelijk gehad, haha.” Wim: “De tijden zijn wel veranderd, zeg. Onze database is nu een stuk groter, met een stuk of twee miljoen adressen. Twee keer per week ontvangen die onze nieuwsbrief. Die ommekeer is snel gegaan, van papier naar digitaal. We hadden destijds nog niet eens laptops. Als je daaraan terugdenkt! Mijn vrouw had mijn eerste laptop besteld. ‘Wat moet ik met dat ding, joh?’, was mijn reactie.”

Hoe hebben jullie als broers de werkzaamheden verdeeld?

Wouter: “Vroeger splitsten we de parken simpelweg op. Aan het einde van het jaar keken we wie wat verdiend had. Degene die ‘gewonnen’ had, betaalde met Kerst de rekening voor het hotel, haha. Wij waren degenen die alles bedachten en vervolgens iedereen enthousiasmeerden. Een goed idee was een goed idee. Tegenwoordig hebben we te dealen met een managementteam dat vragen stelt bij onze ideeën. ‘Goed idee, maar… heb je ook hier en hier aan gedacht?’ Voor ons is dat soms nog even wennen, maar uiteindelijk wordt je bedrijf daar beter van.”
Wim: “Tot de overname van Droomparken in 2020 hebben we het zo gedaan. Toen gingen we in één keer van achttien naar dertig parken en al snel volgden nog enkele andere overnames.”

Wouter: “Dat was het moment om het team uit te breiden. We hadden in ons directieteam alleen nog een financieel directeur, voor de rest deden Wim en ik alles zelf. Wij stuurden de operationeel managers aan. Nu hebben we voor elke functie een directeur. Daar hebben we enorm in geïnvesteerd, we hebben de beste mensen uit de markt aangetrokken. Zo komt onze directeur verhuur bij Corendon vandaan. Dat bedrijf heeft ook een enorme groei meegemaakt, beetje zelfde cultuur en dynamiek ook. Binnen onze vierhoofdige groepsdirectie is Wim aanspreekpunt op het gebied van acquisitie, ontwikkeling en verkoop, de hele voorkant, zeg maar, en rapporteren de directeuren die gaan over de operatie op het park, van onderhoud tot het inchecken van gasten, de verhuur, de marketing en alle backofficezaken rapporteren aan mij.”

MASTERS MAGAZINE

Meer lezen van dit interview? In de zomereditie van MASTERS een interview met Sven Kramer, een rijimpressie van de Bugatti Chiron Super Sport en een onderzoek naar het Effect van Max. Maar bovenal komen mensen aan bod die licht brengen in de duisternis. Zoals Henk Jan Beltman, die Tony’s Chocolonely overnam omdat je met een bedrijf de wereld mooier kan maken. Chef-kok Emile van der Staak, die de ambitie heeft om onze eetcultuur te veranderen en daarom kookt met planten en groenten die hij betrekt uit het voedselbos. Designer Nienke Hoogvliet, die natuurlijke zeewierverf als alternatief voor schadelijke textielverf heeft geïntroduceerd. En Anna Nooshin, die de huidige socialmediacultuur van de mooie plaatjes hekelt. In haar documentaire deelt ze ook de minder mooie aspecten uit haar leven. Stuk voor stuk mensen die vragen stellen, spiegels voorhouden, stappen maken. Stappen naar een gezondere wereld en meer begripvolle samenleving.

MASTERS #50