Exclusief interview met Max Verstappen

Het Formule 1-seizoen van 2023 eindigde zondag in Abu Dhabi met opnieuw een stijlvolle overwinning voor Max Verstappen. Een uitgelezen kans om eens terug te blikken op het gesprek dat hij eerder voerde met Jaap de Groot. Voor Jaap maakte de coureur namelijk een uitzondering om zich exclusief voor MASTERS Magazine te laten interviewen.

Tekst: Jaap de Groot 

Beeld: Red Bull

Laten we meteen tot de kern komen: wat is voor jou topsport?

“Perfect bezig zijn. Als het niet perfect gaat, kan ik geïrriteerd raken. Ik zoek altijd de limiet. Dat is de voorwaarde die ik aan mezelf stel. Zodra het me niet meer boeit, is het voor mij geen topsport meer.”

Ben jij daar 365 dagen per jaar mee bezig?

“Niet met Formule 1, wel met topsport op zich, wat uiteindelijk weer de Formule 1 raakt. Zoals bezig zijn met de simulator. Dat is ontspanning, maar meer in de zin van iets anders doen dan Formule 1. Door het heel serieus aan te pakken, blijf de boel toch scherp en ben ik nooit ingezakt als ik me weer bij een Grand Prix meld.”

Je pakt het racen in de simulator net zo serieus aan als een wedstrijd in de Formule 1. Naast je wereldtitel ben je vorig jaar ook kampioen met je SIMrace-team Redline geworden.

“Het is leuk, competitief en effectief om te doen. Het vereist ook veel doorzettingsvermogen en discipline, omdat je zeker veertig tot vijftig trainingsuren nodig hebt voordat je serieus aan een onlinerace mee kan doen.  Ik ben nu thuis bezig met een heel geavanceerde simulator, met alles erop en eraan. Tijdens de winter, als er geen races zijn, is het ideaal om zo de auto te testen en af te stellen. Als ik weer in de echte auto stap, dan voelt het meteen vertrouwd. Zo geavanceerd is deze simulator. Naast het functionele aspect voor de Formule 1 houd ik van scherpe competitie en zijn de online races met Team Redline een uitkomst. Het is alleen moeilijk te zeggen hoeveel invloed het richting de Formule 1 heeft, maar het kan in ieder geval geen kwaad.”

Het onbewust bewust bezig zijn met beter worden is ook een wezenlijk aspect van topsport. Zo ging je aan het begin van je Formule 1-carrière karten om te ontspannen; tegelijkertijd was het ook een vorm van voorbereiding op de volgende race.

“Klopt, alleen heb ik al vijf, zes jaar niet meer gekart. De simulator heeft dat vervangen; het is praktischer omdat ik het thuis kan doen. In plaats van te karten huur ik in mijn vrije tijd nu soms een afgesloten circuit om een dag in verschillende auto’s te racen. Niet alleen omdat het heel leuk is, maar omdat ik ook daar weer andere dingen van leer.”

Dus altijd bezig zijn met finetunen, om het niveau vast te houden en te verbeteren. Binnen en buiten de pits. Dus ook qua dieet?

“Ik zit gelukkig qua gewicht altijd op mijn limiet. Ik weeg nu met helm en alles erop en eraan 78 kilo. Na het vertrek van mijn vorige trainer heb ik tegen mijn huidige personal coach gezegd dat ik wel een beetje van het leven wil genieten. Ik hoef niet per se een triatleet te zijn. Vroeger lette ik nog op of ergens kaas in zat, maar zo ben ik er niet meer mee bezig. Ik wil soms genieten van het eten en besef heel goed wanneer ik daarin serieus moet zijn en wanneer het iets minder serieus kan.”

Je wordt in de Formule 1 als een gamechanger beschouwd. Door je manier van rijden en manier van doen. Maar ook omdat je het van een individuele sport in een teamsport hebt getransformeerd.

“Er kan geen misverstand over bestaan dat de Formule 1 nu echt een teamsport is. Natuurlijk ben ik de enige die in de auto zit, maar er komt zo veel meer bij kijken dan jij alleen. Vooral als, zoals nu, alles dicht bij elkaar zit. Dan heb je het team nog meer nodig.”

Ik zal nooit je opmerking vergeten, tijdens je eerste testdagen met Toro Rosso in Jerez, toen ik naar je rol van 17-jarige tussen al die volwassen medewerkers vroeg. Je gaf, zo jong als je was, het veelzeggende antwoord: ‘Ik ben de monteur, de monteur die rijdt.’ Dat zei toen al veel over jou.

[Max valt even stil, dan:] “Je werkt allemaal samen. Ik reik monteurs informatie aan om dingen aan te passen en aan de engineers om over na te denken. Daar hoop ik iets voor terug te krijgen. Tenslotte zijn we met z’n allen bezig om sneller te gaan.”

Kan je Red Bull vergelijken met een voetbalteam?

“Ik begrijp wat je bedoelt, maar uiteindelijk denk ik niet dat het te vergelijken is. Het is toch anders.”

Is dat zo? Jij bent binnen Red Bull bijvoorbeeld de spits. De persoon die het af moet maken. De afronder.

“Zeker wat teambuilding betreft is voetbal anders. Je reist veel samen en traint veel samen. Dat is voor mij heel anders. Ik train thuis in Monaco als de monteurs in de fabriek in Engeland bezig zijn. We reizen ook niet samen. Je zit niet samen in de kleedkamer, want ik heb op het circuit mijn eigen ruimte. Ook wordt de tactiek met bepaalde mensen doorgesproken, maar niet met iedereen. Als ik bepaalde voorkeuren uitspreek, zoals meer grip hier of daar, dan doe ik dat toch meer persoonsgericht. In het voetbal werkt het vooral als je veel bij elkaar bent.”

Dus als je een wedstrijd van je favoriete club PSV bekijkt, dan maak je nooit de vergelijking met hoe het bij Red Bull functioneert?

“Eerlijk gezegd heb ik er nooit zo over nagedacht. Nogmaals: het is toch iets anders.”

Zit het perfectionisme je soms in de weg?

“Nee, ik denk het niet. Als iets niet lukt, dan baal ik soms wel, maar het is niet zo dat ik blijf piekeren of raar gedrag vertoon. Uiteindelijk ben ik daar redelijk nuchter in. Ik heb eigenlijk achteraf nooit het gevoel van: hé Max, dat had je iets rustiger aan moeten pakken. Het is zoals het is. Momentopnames die soms ook functioneel kunnen zijn.”

Dat zie je vaak na races waarin het mis is gegaan. Bij een topteam is het dan altijd onaangenaam tot de volgende wedstrijd. Daar draag jij een steen aan bij. Alleen heb jij het bijzondere vermogen om zo te reageren dat niemand persoonlijk wordt aangevallen, maar iedereen toch op scherp wordt gezet. Doe je dat bewust?

“Ja, zo ben ik opgegroeid. Ik ben daar misschien iets minder forcerend in dan mijn vader, maar ik baal wel als dingen niet gaan zoals ze moeten. Dat was zeker aan het begin van het seizoen het geval, ook omdat ik zo enorm gefocust was om de wereldtitel te prolongeren. Dan is het waardeloos en voelt het waardeloos. Natuurlijk is het niet nodig om iemand uit te schelden, maar je moet wel zeggen waar het op staat, wat jij ervan vindt. Dat is ook onderdeel van een eerlijke, professionele relatie. Als ik iets slecht doe, dan zeggen ze dat ook tegen mij. Dat moet ook. Wat gezegd moet worden, moet worden gezegd. Dat is een belangrijke eigenschap die wij in het team hebben.”

Sans rancune?

“Als we tegen elkaar uitgevallen zijn en ik daarna weer terug van het circuit of de simulator of wat dan ook kom, dan is niemand nog down. Iedereen is weer vol aan de bak om het voor elkaar te krijgen. Dat vind ik eigenlijk best mooi. Niemand valt elkaar af, het is functioneel. Zo moet het ook in topsport zijn. Je moet kritisch naar elkaar kunnen zijn. Soms hard, maar altijd eerlijk.”