Hij is de meest succesvolle schaatser en olympiër van Nederland. Werd 9 keer wereldkampioen allround, pakte 21 titels bij het WK afstanden en won 9 olympische medailles, waarvan 4 keer goud. Inmiddels 36 jaar heeft Sven Kramer een punt achter zijn actieve sportcarrière gezet en streeft nu ook buiten de baan het hoogste na. In een gesprek met Jaap de Groot gaat de in maart benoemde Officier in de Orde van Oranje Nassau uitgebreid in op zijn nieuwe uitdagingen en ambities.
Je sportcarrière zit erop. Na een fantastisch afscheid in Thialf zijn we vier maanden verder. In hoeverre heb jij het hoofdstuk afgesloten en het nieuwe geopend?
“Ik ben nu volop bezig met mijn toekomst, daarnaast heb ik ook een verantwoordelijkheid naar mijn lichaam. Als duursporter moet ik gewoon goed aftrainen. Mijn hart is supergroot en daar kan ik niet zomaar aan voorbij gaan, anders wordt het link. Gelukkig is trainen voor mij geen opoffering. Met een ritje op de fiets van tweehonderd kilometer doe je mij een groot plezier. Wel moet ik nu thuis een goede balans zien te vinden. Na alle reizen en trainingskampen ben ik er vaker, maar gelukkig verloopt dat proces ook redelijk smooth. Het afstand nemen van de druk van het altijd maar moeten gaat me tot nu toe redelijk af.”
Het zwarte gat gaat dus aan jou voorbij?
“Ik hoor soms gekke verhalen over topsporters die gestopt zijn. Ik ben daar het type niet voor, omdat ik van nature altijd comfortabel in het oncomfortabele ben geweest. Waar anderen tegenop zien, beschouw ik als een uitdaging. Bovendien verkeer ik in de luxe positie dat ik naast mijn sportieve successen, het ook voor de rest niet slecht gedaan heb. Ik ben niet bepaald het voorbeeld van de winnaar van goud, die het daarna maar zelf moet zien uit te zoeken.”
Het valt me inderdaad op hoe ver je al in de volgende fase in je leven bent. Heeft dat ook te maken met je laatste seizoen, toen je al in een vroeg stadium moest onderkennen dat de ambities beperkt moesten worden?
“Ik ben altijd super gefocust op mijn sport geweest. Voor het laatste seizoen nam ik al een risico door een jaar voor de Spelen me aan mijn rug te laten opereren. Hoewel het op het ijs niet datgene heeft gebracht waar ik op hoopte, ben ik achteraf zo blij dat ik die knoop heb doorgehakt. Zeker nu! Maar eerlijk is eerlijk, sportief had ik graag een betere Spelen gehad. Aan de andere kant heb ik met mijn plaatsing via het olympische kwalificatietoernooi toch iets laten zien dat de mensen in mij herkennen. Toen het in Thialf moest, toen lukte het. Hoe ongelooflijk zwaar dat ook was, maar het lukte wel. Maar nu het antwoord op je vraag: ik heb me niet alleen het afgelopen jaar buiten de baan ontwikkeld, ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in andere zaken.”
Kan je daar uitgebreider op in gaan?
“Ik ben in 2014 niet voor niets in het project met Jac Orie en Robert van der Wallen gestapt. Later is daar het wielrennen bijgekomen. Altijd ben ik onderdeel van de besprekingen geweest. Het is dus niet zo dat ik als een groentje een totaal andere wereld instap.”
In je contract met Jumbo-Visma staat dat je na je carrière een directeursfunctie krijgt bij Team Oranje BV, waarin onder meer alle profschaatsers en wielrenners zijn ondergebracht. Toen ik de gegevens van Team Oranje bij de Kamer van Koophandel bekeek, bleken daarin wel de namen van Richard Plugge (directeur) en Merijn Zeeman (sportief directeur) te staan, maar niet die van jou.
“De besprekingen lopen nog en ik hoop daar binnenkort uit te komen. Het zou in ieder geval fijn zijn als ik snel aan de slag kan.”
Zo moeilijk is dat toch niet? Ik neem aan dat er gesproken wordt om je top-down in te zetten. Dus beginnen aan de top van de piramide, dan zit je meteen in je kracht.
“Ik ben de eerste om toe te geven dat ik niet alles weet. Niemand heeft dat. Het gaat er vooral om dat ik met mijn ervaring een toegevoegde waarde ben. Dat zit ’m dus niet in het aansturen en managen van 150 werknemers, maar wel wat de topsport aangaat en veel wat daarmee samenvalt. Zoals het commerciële traject.”
Ik heb al aangegeven dat je al ver in die ontwikkeling bent. Zeker wat de zakelijke kant betreft. Intussen zit de beroepssport in Nederland te springen om meer bestuurskwaliteit. Bij diverse sportbonden zijn de toppers zoekende, omdat hun bond achterblijft bij de internationale ontwikkelingen. Daar ligt een enorm braak terrein voor iemand als jij.
“Allereerst ben ik natuurlijk bezig met Team Oranje. Kijken hoe we daar het niveau nog verder omhoog kunnen brengen en wat de stappen richting de toekomst moeten worden. Op dit moment is topsport een rijdende trein, die 365 dagen per jaar in beweging is. En voordat de rode loper wordt uitgerold, is het allesbehalve glitter en glamour. Dat besef is onvoldoende aanwezig bij veel bonden, wat weer remmend werkt voor de ontwikkeling van toptalenten en de ondersteuning van topsporters. Dat willen we bij Team Oranje voorkomen. Intussen sluit ik niet uit dat Team Oranje in de toekomst ook andere sporten gaat omarmen.”
MASTERS MAGAZINE
Het hele interview lezen? In de zomereditie van MASTERS een interview met Sven Kramer, een rijimpressie van de Bugatti Chiron Super Sport en een onderzoek naar het Effect van Max. Maar bovenal komen mensen aan bod die licht brengen in de duisternis. Zoals Henk Jan Beltman, die Tony’s Chocolonely overnam omdat je met een bedrijf de wereld mooier kan maken. Chef-kok Emile van der Staak, die de ambitie heeft om onze eetcultuur te veranderen en daarom kookt met planten en groenten die hij betrekt uit het voedselbos. Designer Nienke Hoogvliet, die natuurlijke zeewierverf als alternatief voor schadelijke textielverf heeft geïntroduceerd. En Anna Nooshin, die de huidige socialmediacultuur van de mooie plaatjes hekelt. In haar documentaire deelt ze ook de minder mooie aspecten uit haar leven. Stuk voor stuk mensen die vragen stellen, spiegels voorhouden, stappen maken. Stappen naar een gezondere wereld en meer begripvolle samenleving.
MASTERS #50
