“Een week geen modeltekenen, is een week niet geleefd…” – Kunstenares Stephanie Gude zet in een fractie van een seconde (naakt)modellen op het doek. Met heftige en opvallende kleuren hercreëert Gude het menselijk lichaam met al z’n perfecties én flaws. In MASTERS GALLERY tonen we deze week haar werk.Tekst: Mical Joseph
Beeld: JW Kaldenbach
“De naaktmodellen zijn over het algemeen moderne dansers en lichaamskunstenaars die uit alle windstreken komen. Sommigen komen en gaan en anderen blijven langer en vestigen zich in de hoofdstad. Je raakt gehecht aan een model. Tijdens de tekensessies vertellen ze je hun levensverhaal en delen ongemerkt hun emoties met je. Achter je schildersezel voel je dit haarfijn aan en probeer je die emotie op papier te vereeuwigen. De poses duren gemiddeld maar drie tot vijf minuten en de enorm zinderende energie die op dat moment in het atelier hangt doet mij des te meer beseffen hoe belangrijk non-verbale communicatie is; het ontstaan van harmonie, stilte en concentratie tussen het model en de tekenaar. Het leven is op dat moment met alles verbonden en lijkt daardoor bijna oneindig. In die korte tijd pak ik de essentie en het verhaal achter hun pose. Dit doe ik met inkt en acrylverf en zet het gelijk op zonder eerst te schetsen.”
“Deze keer laat ik vrij rustig werk zien, van voor Corona. Misschien dat het te maken heeft met de tijd waarin we op dit moment leven. In mijn geval klinkt het misschien wat vreemd in de oren gezien ik behoorlijk extrovert ben, maar de intelligente lockdown heeft wat dat betreft mij goed gedaan. Eindelijk moest ik na jaren een beroep doen op mijn introverte-ik en was ik blij om deze kant van mijzelf weer opnieuw te ontdekken. In de begintijd van de crisis werd ik via een groepsapp uitgedaagd zelfportretten te maken. Dit heb ik anderhalve maand volgehouden. Toen het weer drukker op straat werd en mensen om mij heen onrustiger werden, raakte ik uit mijn concentratie. Op Koningsdag heb ik mezelf nog een middag opgesloten en binnen no time een portret van mijn dochter geschilderd. Een schot in de roos, ik was gelijk tevreden over het eindresultaat. Kortom een overwinning in deze roerige tijd.
Door de jaren heen heb ik een ontwikkeling doorgemaakt door het continue bestuderen van het lichaam los te laten. De geijkte verhoudingen van het lichaam trek ik uit zijn verband en wek daardoor de suggestie dat ik alles onder controle heb. En in zekere zin heb ik dat ook. Dit is ontzettend bevrijdend. Ik houd ook erg van de discrepantie tussen mooi en lelijk. Eerlijk gezegd houd ik niet van perfectie. Het mag een beetje schuren.”
“Naast modeltekenen schilder ik sinds een paar jaar zo nu en dan ook portretten. Ik ben met familieportretten gestart en op dit moment richt ik me specifiek op vader-dochterrelatie en moeder-dochterrelatie. Ik merk dat ik hiermee verder wil om te ontdekken wie ik ben en waar ik vandaan kom, en dan in de spirituele betekenis. Het is echt fantastisch, maar zonder dit heel zwaar te maken, is het ook emotioneel, omdat ik het werk niet altijd afmaak. Gelukkig heb ik er geen last van en geniet ik ervan om naar mijn onaffe werk te kijken.
Dit portret van mijn moeder heb ik binnen anderhalf uur geschilderd, en was redelijk tevreden. Maar er ontbrak toch iets in het karakter van haar gezicht. Vanaf september vorig jaar tot begin januari heb ik ernaar gekeken en toen zag ik het: ik hoefde alleen maar een krommende lijn aan te brengen links van haar mond naar de kaak. In een paar seconde was het portret af. Dat was een bijzonder moment: tekenen of schilderen hoeft niet in een paar minuten af te zijn, geduld en goed blijven kijken is een schone en leerzame zaak. En dit in tegenstelling tot modeltekenen, waar je in enkele minuten onbewust vele beslissingen moet maken.”
© 2024 MASTERS EXPO. All rights reserved.
