Of het nou een kantoor, een restaurant of een winkel is, als Robin Sluijzer het interieurontwerp voor zijn rekening neemt zie je zijn signatuur terug. Sluijzer’s ontwerpen zijn stoer, stijlvol en hebben duidelijk een eigen karakter. Hij begon twintig jaar geleden als meubelmaker en heeft inmiddels met zijn Studio Robin Sluijzer een internationaal portfolio opgebouwd. Wie bracht Robin waar hij nu is? Wie was zijn kruiwagen?Tekst: Jorg Bressers
Beeld: Studio Robin Sluijzer
“Mijn allereerste baantje, dat was een krantenwijk voor De Telegraaf. En in de weekenden werkte ik in het magazijn van Replay. Ik reed dan al die broeken rond. Replay was toen helemaal nieuw in Nederland. Ik kon daar terecht door contacten van mijn ouders.”
“Ik wilde sowieso leren ontwerpen, maar ik wilde wel eerst weten hoe je dingen maakt. Tijdens mijn opleiding tot meubelmaker ben ik stage gaan lopen bij Piet Boon. Daar ben ik toen als meubelmaker blijven hangen en is de passie voor het ontwerpen ontstaan. Voor mij was het meubelmaken meer een tussenstap naar interieurontwerp. Na een aantal jaar heb ik ontslag genomen bij Piet Boon en ben ik een jaar op reis gegaan, met name naar Azië, om te bedenken hoe ik verder wilde. Terug in Nederland ben ik parttime voor de rechterhand van Piet Boon gaan werken, Dimitri de Roeck, die was ook voor zichzelf begonnen. Daar werkte ik tweeënhalve dag in de week als meubelmaker en de andere tijd werkte ik voor mezelf. Zo heb ik dat een paar jaar gedaan tot ik mijn eerste ontwerpopdracht kreeg. Dat weet ik nog heel goed, dat was de showroom van Roberto Botticelli in Maastricht. Toen is het balletje gaan rollen. Daarna deed ik de winkel van mijn broers in de PC Hooftstraat en Jefferson Hotel. Vervolgens kwam ik in contact met Ronald de Waal die mij vroeg winkels van Setpoint en alles van Van Gils te doen. Dat was natuurlijk een mooie start van alles.”
“Als ik zou moeten zeggen wie mijn kruiwagen is geweest, dan denk ik toch dat het mijn familie is geweest. Die komen uit de mode en daardoor heb ik wel die winkels kunnen doen, dat waren toch contacten van mijn familie. En natuurlijk zijn Piet Boon en Dimitri de Roeck in de fases dat ik met hen werkte ook kruiwagens geweest.”
“Dat is materialisatie. Daar bedoel ik mee dat ik altijd op zoek ben naar nieuwe en bijzondere materialen. Dat ik altijd de eerste wil zijn met nieuwe materialen en daarmee de juiste combinaties probeer te vinden zodat alles mooi aansluit. Soms zelfs tot in den treure. Een droom zou zijn om een heel hotel te ontwerpen, helemaal vanaf scratch, daar zitten alle facetten in: de kamers, het restaurant, de spa, de sportschool, het logo, alles… tot de menukaart aan toe. Om dat allemaal tot één mooi verhaal samen te brengen, dat is wel een droom.”
Wil je met eigen ogen het werk van Robin Sluijzer zien? Op Masters of LXRY is EcoCabins aanwezig. Robin heeft voor deze indrukwekkende vakantiehuizen het design gemaakt. Tekst gaat verder onder afbeelding.
“Ik heb wel gemerkt dat je buffers moet opbouwen en zorgen dat je vastigheid hebt. Tijdens de financiële crisis zijn veel anderen noodgedwongen gestopt. Ik heb het overleefd door die buffer. En ik ben me er dus terdege van bewust dat ik altijd reserves moet houden.”
“Ik zou iedereen adviseren om op reis te gaan ter oriëntatie en voor de inspiratie. In mijn ontwerpen zie je nog steeds invloeden terug die ik heb opgedaan in Bali en Japan. En ik zou iedereen aanraden te kijken in andermans keuken om ervaringen en kennis op te doen. Verder moet je natuurlijk gewoon hard werken.”
“Jazeker, ik denk dat ik goed kan delen. Ik ben open en eerlijk, iedereen mag bij ons in de keuken kijken. Wij hebben bijvoorbeeld veel stagiairs en die mogen bij ons van A tot Z meelopen, niet alleen de koffie halen. Ik denk dat ik daarnaast een voorbeeld ben in mijn manier van werken, ik ben best eigenzinnig en volg mijn eigen pad, zonder dat ik mezelf te serieus neem. Van Gils heeft een mooie slogan die daar bij aansluit: “Always in style, never too serious”.
© 2024 MASTERS EXPO. All rights reserved.
