In het huidige digitale tijdperk gaan reizigers steeds vaker op zoek naar ‘Instagrammable’ locaties. Wie kun je beter vragen naar de meest bijzondere architectonische gebouwen dan kunstenaarsduo Studio Drift? Lonneke en Ralph deelden voor LXRY Magazine 100 (!) luxe bestemmingen, hotspots, festivals en locaties. Een bloemlezing ‘betonpoëzie’.
Tekst: Susan Poeder
Lonneke: “Een megagroot cultuurcentrum, ontworpen door internationaal architectenbureau Snøhetta. Een deel van het centrum is eind 2017 opengegaan. Wij hebben daar als een van de eersten een tentoonstelling mogen houden. En we hebben daar een werk gemaakt dat er permanent blijft. Het is zo’n machtig prachtig mooi gebouw. Cultuur wordt daar heel anders beleefd dan bij ons: vroeger werd je niet van kinds af meegenomen naar musea, dat begint nu pas te ontstaan. De kunstcultuur is altijd heel erg verweven geweest met godsdienst, langzaam wordt dat meer los van elkaar gezien. De overheid wil het hele culturele landschap veranderen. Voor ons is het heel spannend om daarbij betrokken te zijn.”
Ralph: “Een veld met 2710 golvende betonblokken, in hoogte variërend van 20 cm tot 4,70 meter, met een onderlinge tussenruimte van 95 cm. Volgens de bedenker, de Amerikaanse architect Peter Eisenman, roept het een gevoel op van desoriëntatie en isolement. De schoonheid van die blokkenvorm zit ook heel erg in ons werk.”
Lonneke: “We hebben uren in dat betonnen bos gedwaald. Minimale middelen, megagroot effect: je voelt je klein, opgesloten, je kunt de weg niet vinden… Door hoe dat werkt en wat het met je doet, kun je je beter verplaatsen in zo’n kamp.”
Ralph: “De bibliotheek van de Universiteit van Californië – San Diego is een brutalistisch bouwwerk. Ik houd van die architectuur, die zijn hoogtij kende tussen de jaren vijftig en zeventig. Brutalisme is afgeleid van het Franse béton brut, ‘ruw beton’, en wordt gekenmerkt door een stijl van blokachtige geometrische en herhalende vormen. Voorbeelden van brutalistische gebouwen in Nederland zijn het walvisachtige auditorium van de Technische Universiteit in Delft uit 1966 en het op een oorlogsschip lijkende stadhuis van Terneuzen uit 1972. Echte betonmonsters. Hoewel Catherine Ince, conservatrice van het Victoria en Albert Museum, er een lieflijkere benaming voor heeft: betonpoëzie.”
Lonneke: “Dit multifunctionele huis – een ontwerp van architect Alireza Taghaboni van Nextoffice – kan zich aan de seizoenen aanpassen. In de zomer worden de kamers naar buiten gedraaid, in de winter sluiten ze zich af zodat de warmte binnen blijft. Alle drie verdiepingen kunnen individueel van elkaar roteren.”
Ralph: “Ik ben destijds naar de wereldtentoonstelling Expo 2000 in Hannover gegaan. Mega vet! Dat was ook het futuristische gebouw van architectenkantoor MVRDV, met zijn bos op de naar alle kanten open derde verdieping. De Expo werd een fiasco: er kwamen veel minder bezoekers op af dan verwacht. Na afloop zouden de paviljoens techbedrijven huisvesten, maar door het barsten van de dotcom-bubbel haakten huurders af en bleven de panden leeg. Later heb ik het terrein nog eens bezocht. Heel gek: het is overwoekerd, junkies hebben er hun intrek genomen. De ‘Holländer’, zoals het gebouw van MVRDV ook wel wordt genoemd, is een fotogenieke ruïne geworden. Een modern gebouw dat weer veroverd is door de natuur. Prachtig. Ik heb daarbinnen nog geskatet.”
Ralph: “Het nieuwe metrostation bij het WTC-complex is door Santiago Calatrava ontworpen. Kosten: 4 miljard dollar. Daarmee is ’t het duurste station ter wereld, tevens monument voor de slachtoffers van de aanslagen. Het is een kathedraalachtige ruimte van wit marmer, staal en glas, die volgens de Spaanse architect symbool staat voor een vogel die opstijgt uit een kinderhand. In het dak zit een gat waardoor daglicht de perrons bereikt. Elk jaar op 11 september schijnt de zon om precies 10.28 uur door het gat, een verwijzing naar het moment van de instorting van de laatste toren op 9/11.”
Ralph: “Een fraai staaltje brutalistisch Sovjetarchitectuur: het voormalig ministerie van Transport en sinds 2007 het hoofdkantoor van de Bank van Georgië. Een fascinerend spel van kruislings opgestapelde blokken. De architectuur van George Chakhava en Zurab Jalaghani is gebaseerd op de zogenoemde Space City Method, waarbij minder grondoppervlak wordt gebruikt.”
www.instagram.com/p/BzFV1Dlialu/?utm_source=ig_embed
© 2024 MASTERS EXPO. All rights reserved.
