“Je ogen zijn de weerspiegeling van je ziel. Dat zei mijn moeder altijd. Zij voedde het gezin met vier kinderen op in haar eentje nadat ze mijn vader verliet. Mijn moeder is écht één van mijn belangrijkste kruiwagens geweest” – Inge de Bruijn, viervoudig Olympisch kampioen, vertelt over dit gegeven en haar verdere kruiwagens in het leven. Wie gaf haar de vechtersmentaliteit?Tekst: Mical Joseph en Jorg Bressers
Beeld: Mike van den Toorn
“Ik bracht kranten en folders rond, samen met mijn tweelingzus. We maakten er een spel van om, ieder in zijn eigen wijk, zo snel mogelijk klaar te zijn. Springend door de wijk, over de buxussen, om maar zo snel mogelijk klaar te zijn. Mijn moeder was een alleenstaande moeder in de bijstand. Zij zei altijd tegen ons: ‘als je centjes wilt verdienen moet je ervoor werken’. Dus dat deden wij ook. Het doorzettingsvermogen heb ik écht van haar. In de zomervakantie plukten we dan tomaten of aardbeien. Dat vonden we nog leuk ook.”
“Vanaf mijn zevende ben ik gaan zwemmen. Ik had talent en ik vond het hartstikke leuk. Op mijn elfde kreeg ik een uitnodiging van de zwembond om mee te gaan naar een wedstrijd in het buitenland. Nou, daar was ik weken nerveus voor! Ik had namelijk nog nooit gevlogen, daar hadden wij thuis helemaal geen geld voor. Uiteindelijk heb ik tien jaar in Amerika gewoond en getraind om de beste te worden. Het was alleen maar trainen, eten, slapen, ver weg van iedereen. Best eenzaam. Ik had een superstrenge coach Paul Bergen, maar dat had ik wel nodig om succesvol te zijn.”
“Dat zijn twee trainers: Sjef Sluijters was mijn eerste trainer in Barendrecht. Hij zei: ‘als je ’s avonds op de training goed genoeg bent, mag je ook in de ochtend trainen’. Sjef zag het talent in mij en ik mocht meteen na de eerste avondtraining ook ’s ochtends komen. Tegen mijn moeder had Sjef gezegd dat ik talent had, maar mijn moeder geloofde dat niet meteen. Zij dacht dat Sjef dat tegen iedereen zei. Maar zijn lovende woorden gaven mij een boost waardoor ik nog meer mijn best deed.
De andere kruiwagen was mijn Amerikaanse coach: Paul Bergen. Hij heeft mij geleerd dat je altijd je eigen grenzen moet verleggen en dat je meer kan dan dat je denkt. Ik kreeg misschien eens in de drie maanden een schouderklop of compliment van hem. Een kind moet je altijd complimenteren, tegen een prof kun je kritisch zijn en dat was hij. Hierdoor was ik erg kritisch naar mijzelf.”
“Zwemmen blijft mijn passie. Dat zit er nog steeds in. Ik geef nog steeds clinics en ik vind het mooi dat ik daarin een inspiratiebron ben voor anderen. Tegenwoordig ben ik ook veel online actief en word ik gevraagd om dingen te promoten: van beauty, naar fashion tot reizen. Dit laatste is ook een passie van mij, daarom hoop ik nog veel trips te mogen maken. Als ik geen zwemster was geworden, had ik wel stewardess willen worden.”
“Je moet eerst alle tegenslagen incasseren om uiteindelijk iets te winnen, met vallen en opstaan én nooit opgeven. Als je alles geeft dan verlies je geen goud, maar dan win je zilver: dan kan je niet verliezen. Dat geldt bijvoorbeeld ook in het bedrijfsleven. Als je uiteindelijk goud wint en het Wilhelmus hoort en je ziet je moeder zitten, ja, dan weet je waar je het voor gedaan hebt. Wat je dan voelt, dat kan je niet onder woorden brengen. Alle puzzelstukjes vallen samen, dat is onbeschrijfelijk.
Het mooiste compliment dat ik kreeg was dat ik na mijn carrière een leuker mens ben geworden. Pas veel later besefte ik dat ik best een egocentrisch leven heb geleid tijdens mijn carrière: iedereen aan de kant, dit is mijn doel. Die instelling heb je nodig om te kunnen winnen. Nu ben ik gelukkig veel meer begaan met mensen, veel emotioneler, Ik ben me nu bewust van mijn omgeving.”
“Je moet dicht bij je zelf blijven en niet opgeven, nooit. En je moet willen blijven leren. Dat is niet alleen als je twaalf bent, maar ook op latere leeftijd. Ook toen ik al Olympisch kampioen was, bleef ik kijken naar andere zwemmers. Je moet blijven leren. Ik geef ook altijd het advies om een dagboek bij te houden. Het gaat zo snel, dan is het goed als je dingen opschrijft. Al is het maar voor de herinnering voor later. Ik deed dat ook vroeger en in de meeste gevallen stonden er sad smileys. Het moest altijd beter! Tegelijkertijd moet je datgene wat je doet wel met passie doen. Je kunt niets zonder passie: als dat er niet is, ga je geen succes behalen.”
“Op het gebied van zwemmen deel ik mijn ervaring en kennis met anderen. En ook in het bedrijfsleven merk ik dat ik mensen met lezingen inspireer. Als ik daarmee een klein beetje kan helpen, ben ik al een gelukkig mens. Ik was zelf altijd het leergierige meisje die het goed wilde doen en haar weg vond naar de top. Die ervaringen deel ik nu.”
© 2024 MASTERS EXPO. All rights reserved.
