Search
Close this search box.
Search
Close this search box.

MARCELLO PACENTI, BMS-TRAVELLERS

Als 6-jarig jongetje werd Marcello Pacenti ook wel ‘de keizer van Rome’ genoemd. Met zijn baby blue eyes stal hij de show in elke straat van de Italiaanse stad, waarna hij zijn tienerjaren doorbracht in Kaapstad, Zuid-Afrika. Een avonturier in hart en nieren en dat al op vroege leeftijd. De directeur van BMS-Travellers, gespecialiseerd in bijzondere reizen, vertelt MASTERS over zijn levenspad. Wie was Marcello’s reisgids gedurende z’n carrière?Tekst: Mical Joseph
Beeld: Marcello Pacenti

Wat was jouw aller eerste baan?

“Vanuit mijn Italiaanse familie was er een ongeschreven regel: je gaat werken voor je geld. Mijn vader was één van de grootste parfumontwerpers ter wereld, waarbij mijn moeder en ik in de zaak werkten. Als één van de eersten bracht mijn vader de spuitdrukparfum (aerosols) op de markt. Zelf had ik nooit de ambitie om bij het bedrijf te werken. Ik zag de ups-and-downs die de onderneming met zich meebracht en de obsessie van mijn ouders voor succes: ik zwoor aan mijzelf dat ik nooit een eigen bedrijf zou starten. Ik wilde ontdekken! Mijn moeder was mij altijd kwijt. We woonden op een flat en via de regenpijp ontsnapte ik om de straten van Rome te verkennen. Met mijn charmes kreeg ik een kaasje daar, een olijfje hier en een broodje daar.

Samen met mijn familie verhuisde ik in de jaren ‘60 naar Kaapstad. Mijn moeder was Nederlandse en kon niet aarden in Italië. Ook had mijn vader te veel pottenkijkers in de fabriek in Rome, in Kaapstad kon hij zijn gang gaan in het geheim en voor alle gerenommeerde parfummerken zijn werk doen.

Door de Apartheid wilde mijn moeder niet dat ik naar een particuliere school ging waar er een duidelijk brain wash regime was van het verschil tussen zwart en wit. Daarom ging ik naar de Constantia Waldorf School, gebaseerd op de leer van Rudolf Steiner waar ik in aanraking kwam met een vrijere denkwijze.”

How did you end up in your current job?

“Ik wilde ontdekken, reizen en weten hoe andere levens en culturen door het leven gingen. Als iemand ‘nee’ zei accepteerde ik dit niet. Als iemand zei: ‘de deur is groen’, dan wilde ik weten waarom de deur groen was. Tijdens de Apartheid-tijd zei mijn omgeving in Zuid-Afrika altijd: ‘als je buiten de Zuid-Afrikaanse grens gaat reizen, ben je dood.’ En wat deed ik? Buiten de grenzen van het land reizen met een motorfiets.

Het plan was om dwars door Afrika te reizen met als eindbestemming Europa. Maar dit was met nul succes. Mijn mentaliteit bestond toentertijd voor een groot deel uit koppigheid, betweterigheid en impulsiviteit. De reis was niet goed uitgestippeld door het verkeerde materiaal, de verkeerde routes en het verkeerde seizoen van het jaar. Ik eindigde halverwege Afrika waarna ik weer terugreisde.

Tijdens mijn terugreis naar Kaapstad (en mijn verdere Afrika reizen) leerde ik ontzettend veel mensen kennen, als een spons zoog ik alle kennis op die ik opdeed tijdens het reizen en besloot naar Nederland te vliegen om geld te verdienen zodat ik weer verder kon reizen. Na drie jaar was het zover: ik had genoeg geld bij elkaar gespaard om een jaar weg te kunnen blijven. In Nederland kocht ik een Jeep en reed naar Afrika.”Marcello’s reis door Afrika in 1985.“Het land wat mij het meest bijblijft is Tanzania. De puurheid, het sociale en het gastvrije van de mensen is zo mooi. Ze hebben niets, maar delen alles. In dat land ontmoette ik iemand die mijn verdere loopbaan heeft bepaald: Bernd Michael Schötz, de toenmalige eigenaar van A-Reizen en BMS-Travellers. Onder het genot van een borrel zei Bernd: ‘Als je ooit terugkomt in Nederland moet je mij zeker opzoeken’.

Dus dat deed ik. Bij één van Bernds lezingen sprak hij over zijn bedrijf en het reizen. Ik was verkocht. Dat wilde ik ook. Mijn eigen reisbedrijf. Niet wetende dat ik dertig jaar later, in 2001, zijn bedrijf over ging nemen. In die dertig jaar werd ik instructeur bij Camel Trophy Adventure. In 20 dagen moesten we onbegaanbare wegen trotseren in regenseizoen. Later richtte ik het bedrijf Off-Road Adventures op in incentive reizen samen met een aantal compagnons uit de Camel Trophy wereld. Bernd deed met BMS-Travellers onze logistiek en zo kwamen wij na al die jaren weer in contact.

Op een gegeven moment was ik niet meer tevreden bij het bedrijf en sprak met een mediator over wat voor mij het perfecte bedrijf zou zijn om over te nemen. Ik omschreef BMS, maar noemde niet de naam. De makelaar contactte mij naderhand en gaf aan het perfecte bedrijf te hebben gevonden: BMS-Travellers. Puur toeval was dit. Ik nam het bedrijf over.”

In that, who was your wheelbarrow?

“Mijn vader en Bernd zijn twee kruiwagens geweest. Mijn vader zei altijd: ‘It’s not what you know, it’s who you know.’ Hierdoor leerde ik al snel dat het ondernemerschap, wat ik tóch een beetje had meegekregen, goed van pas kwam tijdens het reizen. Ik leerde verschillende mensen kennen en vergaarde kennis. Eigenlijk was ik als reiziger wel een ‘mini ondernemer’: ik moest budgetteren, van A naar B komen en vooruit plannen. Bernd heeft mij geleerd om het beste aan de klant te bieden, alles goed te regelen en unieke maatwerkreizen aan te bieden.”

Wat is je aller grootste passie in je vak?

“Om eerlijk te zijn heb ik meerdere passies, ik kan niet kiezen. De uniekste parels in de wereld vinden, culturen te betrekken in de successen van het toerisme en hen toekomstperspectief verbeteren én blijven ontdekken zijn voor mij belangrijk. Daar doe ik het voor.”

What has been the biggest learning moment in your career?

“Van het alleen reizen op jonge leeftijd heb ik zoveel profijt gehad in mijn leven. De grote reis toen ik 21 jaar oud was heeft veel hoogtepunten gekend, maar ook veel dieptepunten. Ik leerde ontzettend veel nieuwe mensen kennen, kwam in aanraking met verschillende culturen, maar werd ook doodziek door Malaria. Ondanks dat, de beste investering die ik ooit heb gedaan: ik leerde mijzelf en mijn grenzen kennen, ontwikkelde meer het onderbuikgevoel én leerde omgaan met tegenslagen. Kortom: met reizen leer je alles wat je niet op school leert.”

What advice would you give your 18-year-old self?

“Af en toe nadenken en niet te impulsief zijn. Soms is advies van een derde wel verstandig. Ik was heel erg koppig en luisterde vaak alleen naar mijzelf en niet naar anderen. Daardoor betaalde ik soms een hoge prijs omdat de dingen niet zo gingen als hoe ik het wilde. Terwijl ik wél gewaarschuwd was voor de gevolgen.”

Have you been a wheelbarrow for anyone?

“Ik heb een aparte denkwijze, hoe met problemen en successen om te gaan. Hier en daar heb ik jongeren wel geïnspireerd en kreeg ik naderhand ‘bedankt’ te horen terwijl ik niet eens door had dat ik voor hen een kruiwagen was. Ik hoop mensen te kunnen inspireren, kennis bij te brengen en mooie reizen aan te bieden. Dan is mijn job done.