AANSTORMENDE DESIGNERS

Veel jonge ontwerpers schakelen vooral de natuur in. Zij experimenteren ongeremd met ongewone materialen als algen, koeienmagen en afval. En laten de natuur zo veel mogelijk zelf het werk opknappen. Met een nieuwe esthetiek als resultaat. 3 aanstormende designers.Tekst: Peter van Kester
Online redactie: Mical Joseph

Studio VANTOT

“Hoewel elektriciteit niet meer uit de maatschappij valt weg te denken, wordt het in interieurs en apparaten meestal weggemoffeld. Terwijl techniek zo mooi kan zijn!”, aldus Esther Jongsma (1990) en Sam van Gurp (1990) van Studio VANTOT. In hun V-V-V lampen verstoppen zij de lichtbron en elektrakabels niet, maar tonen zij de schoonheid ervan. Omdat zij laagspanning LEDs gebruiken staan de kabels nauwelijks onder stroom en kun je ze aanraken. Dat geeft hen combinatievrijheid en zo ontstonden hun bijna poëtische ‘lichtgordijnen’. Deze aanpak keert ook terug in hun handgeblazen Limpid Lights. De gebruiker dimt de lamp door de lichtbron achter het gezandstraalde deel van de armatuur te trekken. Handmatig, simpeler kan nauwelijks. Geïnspireerd op zonlicht dat verandert door voorbijdrijvende wolken.

Daan Brouwer

Het zilver van Daan Brouwer (1978) oogt organisch en vloeiend. Toch werkt hij meestal met geometrische vormen.
In Pas de Deux zijn dat bijvoorbeeld gestapelde zeshoeken. De verbindende ribben zijn getordeerd, wat de dynamiek en reflectie verhoogt. Een extra reden om het ontwerp in zilver uit te voeren. De kandelaars lijken verschillend, maar zijn identiek. De golvende vlakken zorgen voor een dansante wisselwerking, versterkt door het kaarslicht. In de Transitie bekervazen lopen meerhoeken in elkaar over: een vijfhoek verandert in een vijfpuntige ster, een zeshoek wordt een driehoek en een achthoek transformeert in een kruisvorm. Samen vormen zij een drieluik. Brouwer bewerkt zijn schetsen in de computer. Hij smeedt zijn stukken volgens eeuwenoude technieken, aangevuld met moderne procedés als 3D printen en puntlassen. Het geeft zijn werk een eigentijdse vormenrijkdom die vroeger onmogelijk was.Transitie | © Daan Brouwer

Lilian van Daal

De natuur is een onuitputtelijke bron voor Lilian van Daal (1988). De skeletstructuur van bijvoorbeeld eencellige organismen imiteert zij via 3D printing. Zo kan zij de structuur van een materiaal aanpassen en er al printend steeds andere functies in realiseren. Haar Radolaria #1 fauteuil printte zij in samenwerking met Oceanz 3D uitsluitend in polyamide. Hij veert net zo comfortabel als een traditioneel meubel, maar gebruikt geen hout, stof, schuim, schroeven of lijm. Zo bespaart zij materiaal en arbeidstijd. Ook Shapes of Sweden is geïnspireerd op de natuur. In dit project onderzocht Van Daal of zij dennenhars kon printen, om zo de veerkracht en stabiliteit van dit in Zweden overvloedig aanwezige materiaal in haar autostoel te gebruiken. Zij won er de Volvo Design Challenge 2015 mee.